محض بالابردن آمار رفقا

سه سال پیش اینا بود که به نظرم رسید یکم باید از جدیت زندگی کم کنم، یه کم که چه عرض کنم خیلی، پشت کنکور بودم، برای همن مرتب کارتون می دیدم؛ وبلاگ سیاسی م رو بستم، تجمعی همایش از هر چیزی که می تونست دغدغه و غیرتی رو تحریک کنه و آرامش موقت زندگی رو به هم بزنه پرهیز می کردم؛
همین فرایند شد که وسط این بازی ها فرفری و خنده و کَل و کَل و اینا، ابزارهای جدی ای مثل گودر جذب م نکرد؛ یعنی برام اصل موضوعیتی نداشت، در حالی که از خبر فرار می کردم، پشت هم مطلب ببینم، بعد آدم ها با هم بگو بخند هم نکنند، مطلبای بی کامنت و اینا.
ولی الآن چند روزه، بعد مدت ها که دارم سعی می کنم نرمال شم، و فکر می کنم که می تونم الآن هر چیزی رو بذارم سر جای خودش، یکی از کارایی که هر روز می کنم سر زدن به گودره؛
الآن که نه وبلاگ پر بازدیدی دارم، نه تشکل خفنی هست، نه اتفاق خاصی، نه خیابونی شلوغه، همه چی مردابی ه؛ تنها کاری خوبی که وقتی حواسم هست انجام می دم اینه که هر مطلب همخوان شده ای که از وبلاگ های بچه ها می بینم، بی خیال اینکه قالیبافی است طرف، یا احمدی نژادی؛ لایک می زنم (فشردن مکرر کلید L)؛ فکر می کنم لایک کم داریم. شما هم بخیل نباش.