شهید چند رنگ: صانع ژاله

دیدم موضوع داغ است؛ چند نفر از رفقا هم پرسیدم؛ بد ندانستم من هم حاشیه ای به این قضیه بزنم؛ خصوصا که به شدت از مصاحبه شریعتمداری عصبانی م:

موضوع مطرح شدن شهادت صانع ژاله برای ما، به همان شب 25 بهمن بر می گردد، که هنوز فارس نیوز هم به این قضیه اشاره نکرده بود؛ پدرم که در همان حوالی بود البته صدای تیر و در رفتن موتور سواران را هم دیده بود، البته این را فردا شب به من گفت.
همان موقع بچه هایی که پیگیر جراحت رفقا در بیمارستان بقیه الله بودند، اطلاع دادند که یک بسیجی شهید شده است، و چند نفر دیگه تلفیقی از سبزها و امنیتی ها بوده اند مجروح شده اند. طبق همین اطلاع رسانی رفقا بود که ما هم از همان شب شروع به اطلاع رسانی کردیم؛ این درحالی بود که سر و صدای سبزها با یک روز تاخیر شروع شد، هر چند که محتوای منتشره آنها نیز تامل بر انگیز است.
من بعدا قضیه را از بچه های هیئت هنر که در برنامه هایشان شرکت می کنم و بچه های دانشگاه هنر پیگیر شدم؛ خصوصا که پریروز در حالی که برای کسب اطلاع از قضایای مسجد امام صادق راهی مسجد بودم، یکی از این بچه ها در نزدیکی محل سکونتمان من را شناخت و تا جایی من را رساند و درباره ای قضیه حرف زدیم.
نکته ای که وجود دارد این است:
شرکت مرحوم ژاله در برنامه های هیئت هنر قطعی است و بسیاری از بچه ها وی را می شناختند، این موضوع را علی حیاتی از مسئولان هیئت هم تصریح کرده بود؛ ضمن اینکه فرمانده و بچه های بسیج دانشجویی دانشگاه هنر هم با قطعیت از عضویت وی در بسیج و همچنین پیوست مدرک عضویت وی در بسیج در پرونده دانشجویی وی می گفتند. (این ها را یکی از بچه های هیئت که خانمش هم دانشجوی دانشگاه هنر است نقل کرد؛ اما مسئول بسیج کاربردی دانشگاه هنر تماس گرفت و اعلام این مطالب از سوی بسیج را تکذیب کرد؛ البته  باز هم تغییر خاصی در اصل بحث من وارد نمی شود، ولی اخلاقی این بود این قضیه را درج کنم.) یکی از رفقای مورد اعتماد نیز از عضویت پدر وی در سپاه و پیشمرگان مسلمان کردستان می گفت.
اما چند نکته وجود دارد، یکی از نکاتی که بسیاری از بچه ها اصرار به حزب اللهی بودن ژاله داشتند حضور وی در برنامه های هیئت فوق بود، در حالی که مثلا در برنامه اعتکاف مسجد لرزاده ی هیئت من با دوستی هم رشته آشنا شدم که در روزنامه کارگزاران کار می کرد، و سبز بود، ولی اصرار داشت که بقیه بچه ها از این موضوع مطلع نشوند؛ در واقع در بین اکثریت بچه حزب اللهی های سمت این ور، بچه مذهبی های آن وری هم بودند هر چند در اقلیت، خصوصا که جناح و جریان ایشان پس از فرایندهای استحاله علاقه ای به برگزاری چنین مراسماتی ندارد؛ البته دست به دامن اهل سنت بودن و کرد بودن، برای اثبات عدم عضویت وی در هیئت هنر یا بسیج، در حد نظریه «پسر آذربایجان، داماد لرستان» تُرد و خنده دار است؛ خصوصا که جمعیت عظیم پیشمرگان کرد مسلمان، به عنوان بازوی سپاه برای ختم قائله ضد انقلاب در کردستان و مدیریت آن در حافظه تاریخی همه ما موجود است، و از سوی دیگر هر محرم ما بسیاری از اهل سنت خصوصا افاغنه را در هیئات خود می بینیم که چون اهالی غزه به دلیل گرایش به شافعی ارادت خاص به اهل بیت و ائمه دارند.
با این حال خصوصا با فیلم منتشر شده از مرحوم ژاله، بعید است وِی طرف مقابل جریان سبز بوده باشد، هر چند که مذهبی و معتقد است؛ البته آنچنان که در این پستم به طنز پرداختم، عکس با این و آن، یا نظرات گذشته لزوما نمی تواند بیانگر وضعیت حال یک فرد باشد.
با این حال یک فرض را می گذاریم که بله اینطور است، آنچنان که در یکی از اقوال پخش شده از بچه های انجمن به این تصریح شده است که کسانی هستند عضو انجمن که همزمان عضو بسیج اند؛
در چنین فرضی، در صورت عدم اعتقاد وقتی یکی از ما، تنها برای استفاده از منافع قانونی، فعالت در یک نهاد انقلابی/دولتی عضو آن می شویم و با ضمیمه کردن این مدارک به پرونده دانشجویی و نظام وظیفه مان از این منافع بهره مند می شویم؛ نمی توانیم از این ناراحت شویم که نهاد فوق نیز در زمان لازم، حتی از جسد ما نیز منافع جمعی خود را تامین کند؛ به قولی چیزی که عوض دارد گله ندارد.

با این حال من نمی دانم، آیا انتساب این مرحوم به جریان حزب الله، آن هم با آن سرعت به خاطر واقعیاتی که وجود دارد، همچون کارت بسیج و حضور در هیئت، اقدامی اتفاقی و طبیعی بود یا یک حربه هوشمندانه از نیروهای امنیتی که به خوبی در فضای اجتماعی پذیرفته شد؟ (که امثال من نیز اخباری که می رسید را منتشر می کردیم) چون در هر صورت با حضور انبوه حزب الله در مراسم تشییع جنازه مرحوم ژاله در صبح که همزمان سبزهای اندک را هم مشغول کرده بود، از یک فتنه و شورش دیگر که نیاز به کشته سازی داشت و می توانست به قتل های زنجیره ای دیگر بیانجامد جلوگیری شد؛ و در عصر همان روز هم در حالی که سبزها توجه شان به این قضیه جلب بود تشییع جنازه مرحوم مختاری نیست با حضور اکثریت حزب الله ختم به خیر شد.
در این میان -هرچند که برای من قطعی است- اما واقعا نیازی هم به بسیجی بودن شهید ژاله نبود، آنچنان که توقع این بود برای تشییع مرحوم مختاری نیز همچین تبلیغاتی انجام می شد، چون حاکمیت نسبت به خون های ریخته، و اعاده ی حق آنها مسئولیت دارد و باید خونخواه همه کسانی باشند که به ناحق ریخته شده است؛ خصوصا که من به عنوان یک شاهد عینی تظاهرات 25 بهمن، نیازی به استفاده از سلاح گرم ندیدم و به ندرت در دست نیروی امنیتی سلاح گرم دیدم؛ چه برسد به تیراندازی کور، از روی موتور و فرار کردن که هیچ دلیل منطقی برای استفاده از این حربه توسط نیروهای طرفدار حاکمیت وجود نداشته است؛ زین جهت من نیز مانند همه مردم توقع خونخواهی دارم، چه مجرم، از مجاهدین خلق باشد، چه یک لباس شخصی یا نیرویی وابسته به حاکمیت که با خریت تمام دست به این عمل زده باشد.
با این اوصاف، هر چند که شهید ژاله بسیجی/سبز است، اما به دلیل اهمیت نفس مظلومیت وی، من هر جور حساب می کنم رفتار حسین شریعتمداری را درک نمی کنم؛ چون اولا نیازی به چنین توجیهاتی نبود، و ثانیا حتی در صورت صحت تمامی ادعاها، آیا ادعاهای آقای شریعتمداری برای خانوا آن مرحوم مشکل ایجاد نخواهد کرد؟

پی نوشت.
به نظر من، عطف به حفظ نظام از اوجب واجبات است، و نظر به عرف رفتارهای امنیتی که اخلاقی نسبی با خود دارد، حتی اگر برای این اتفاق نشر اکاذیب شده باشد قابل درک است؛ خصوصا که در برابر معارضی منافق هستیم که در دوسال گذشته حاضر به اعتراف خشونت نیروهای خود نیست، و از سویی با ادعایی به دروغ تظاهراتی را برگزار می کند که نتیجه ش چیز دیگر است.
اما خوب، در حالی که در حد لزوم می توان اقدام و کنترل قضیه تشییع جناره را کرد، رفتارهای بعدی چون رفتار شریعتمداری چه از نظر اینکه موجب مشکل برای یک خانواده حزب اللهی اهل سنت خواهد شد و چه در صورت کذب موجب توهین و دلشکستگی خانوده ش خواهد گشت، به هیچ وجه قابل درک و اخلاقی نیست.

برادر، این راهش نیست ...

پیش نوشت.

• مخاطب این نوشته حزب اللهی ها هستند؛ تا به امروز به دلایل مختلف، خصوصا مصلحت از گفتگوی عمومی درون گفتمانی پرهیز کرده ایم، ولی چه به این نظریه که گذشت زمان خطر را به شدت کاهش داده است، چه با این نظر که باید یک جایی روند اصلاح شود؛ به نظرم باید قفل سخن را باز کرد؛ در این نوشته چون هدف دعوای سیاسی ندارم، و مخاطبانم برادرانم هستند، از ذکر رذالت های طرف مقابل گذر می کنم، زین جهت این نوشته، حمایت از طرف خاصی تعبیر نشود؛ در این میان جمعی اقلیت اما هیاهوکار پس از دوسال انقدر اهمیت ندارند، که حرف هایی که باید در مقیاسی بزرگ با هم بزنیم را در جمع های چند نفره دفن کنیم.
• نگارنده منکر خشونت ها و وندالیسم جماعت سبزنام نیست؛ اما گنجاندن تمام این مطالب در حوصله ی یک وبلاگ نمی گنجد چه برسد به یک نوشته، زین جهت از اشاره به این موضوعات و مصادیق آنها گذر می کنم.
• نوشته پیشرو، حاصل حضور و مشاهده ام در خیابان است، که شروعش از حضور در آماده باش بسیج محله بود، که در تقسیم بندی بچه های حوزه 117 (حوزه ای که 25 خرداد 88 مورد حمله قرار گرفته بود)، در صادقیه مستقر شدیم، و نیمی دیگر در آزادی؛ تا ساعت سه و خورده ای که من بودم، آنچنان بیکار بودیم که گذران وقت به خواندن بالاترین و بازی پینگ پونگ گذشت. تماس محمد و کمیل، مشتاقم کرد که با دو دوست دیگر به سمت میدان انقلاب برویم، موتوری کرایه کردم که البته، در نزدیکی جمال زاده به دلیل بسته شدن خیابان توسط برادران، باقی راه را پیاده رفتم تا به جمال زاده رسیدم؛ و تا حدود ساعت پنج، در جمال زاده بودم؛ البته برای مصون ماندن از هر حرکتی، با چفیه کنار بچه های ناجا ایستادم و تنها اقدام عملی که انجام دادم هدایت جماعت به خیابان های پایینی، و دو باری بوسیدن دست و صورت افرادی بود که به نظرم مورد خشونت ناحق لباس شخصی عصبی قرار گرفتند از ایشان می خواست پایین بروند و ایشان سرعت لازم را نداشتند. بعد هم که به سمت انقلاب و کشاورز رفتم که به طرز عجیبی به کشاورز که می رسیدید اوضاع آرام تر بود و من نظامی زیادی در این محل ندیدم؛ سپس راهی ونک و دفتر دوستی شدم که تا ساعت ده همان جا بودم؛ نکته جالب این بود که تقریبا سلاح گرم در دست نیروها جز نیروهای ارشد نیروی انتظامی ندیدم؛ نسبت به باقی وقایعی که شرکت کرده بودم (تقریبا جمیع تجمعات دو طرف را شرکت کرده ام)، استفاده از روش های برخورد با شورش، چون پینت بال، استفاده به موقع از گاز اشک آور و ... موجب امیدواری بود.

روایت مفصل است، می توان شرح جزئیات داد، از بسیجی که به دلیل فحاشی مورد عصبانیت و عتاب دیگر اعضای گروه بسیج شهری ملبسی بود که در آن محل مستقر بودند؛ تا رفتار خشن بعضی لباس شخصی ها، نوع برخورد های مختلف معارضین، کتک خوردن حزب اللهی ها، بستری شدن 25 نفر از رفقا، دوباره برگرداندن شهاب واجدی به بیمارستان پس از مرخصی و ... . ولی هدف بحث های مصداقی و شرح خاطره نیست؛ پس می روم سر اصل مطلب:

نوشت.
آنچه که در مشاهدات من تا ساعت 6 حضورم در مناطق شلوغ ثابت بود؛ عدم دخالت کامل نیروهای ناجا بود؛ نیروهای ناجا به صورت دسته ای ایستاده بودند؛ و حداکثر فعالیت چند نفر از ایشان هدایت جمعیت بود. این درحالی بود که تا حد امکان بسیج شهری نشان دار هم از درگیری منع شده بود؛ و به جز اواخر که گارد موتور سوار وارد عمل شد، عمده برخوردهایی که من دیدم برخوردهای گاه به شدت خشن لباس شخصی ها بود.
نوع برخورد های پراکنده واقعا برای من قابل هضم نیست، یعنی دقیقا من هدف این برخورد ها و آزاد گذاشتن دست لباس شخصی ها را نمی فهمم، زمانی که با گاز اشک آور، و حداکثر، در صورت لزوم، استفاده از پینت بال امکان پراکنده کردن یا حرکت دادن تجمعات هست، چه نیازی به درگیر شدن جماعتی، با شلنگ، باتوم شخصی و تسبیح با این افراد است؟
برای اینکه بحث عاطفی نشده و موارد را گفته باشم، اجازه بدهید لیستی بنویسم:

1. وقتی که برادران لباس شخصی، که بسیاری از آن ها هم شاید نیت خیر، حمایت از رای اکثریت، دفع شر و ... را دارند، چهره ای تیپیکال مشابه جمعیت انبوهی دارند که شاید هیچ وقت در این درگیری ها شرکت نکنند؛ آیا این اعمال خشونت به حق یا ناحق، منجر به گذاشتن به کارنامه آن جمعیت انبوه نشده و موجب گسترش شکاف و نفرت اجتماعی نمی شود؟ - دقت کنید فقط درباره تظاهرات پراکنده اخیر نمی نویسم -
2. هدف ما چیست؟ گرفتن انتقام؟ برخورد انقلابی؟ جنگ داخلی؟ یا حفظ نظام و ثبات کشور؟ هدف من یک نفر که ثبات کشور انقلاب جهت تامین منافع بین المللی و داخلی است، انقلابی بودن با ثبات داشتن منافاتی ندارد. اما برخورد های خشن، و خارج از دایره نیروهای انتظامی، به نظرم حاصلی، جز تهییج، جَری کردن، پاره کردن پرده های حیا، و همچنین تحقیر افراد حاصلی ندارد.
3. برخورد یک نیروی انتظامی، موجب تحقیر نمی شود؛ چون یک نیروی ملی، است که گاه با خود ما حزب اللهی ها هم در برابر سفارت ها یا در درگیری ها برخورد می کند؛ اما اجازه دادن به لباس شخصی ها برای برخورد، به عنوان یک نماینده خود خوانده از اکثریت حاکم، چیزی جز نمایش یک درگیری داخلی و افزایش شکاف بین دو تفکر نیست؛ اگر دسته ای از این لباس شخصی ها (با شعور کم ندیده ام بین شان)، این را نمی فهمند، وظیفه ناجا است که به ایشان بفهماند.
4. وقتی کشوری، حاصل از یک انقلاب پرخون و یک جنگ پرهزینه، ثبات پیدا می کند و چند رده نیروی نظامی و انتظامی دارد، چه نیازی به استفاده از دوباره از نیروهای غیر نظامی است؟ پس نیروی نظامی و انتظامی به چه دردی می خورد؟ چرا باید دسته ای از بچه حزب اللهی سر پیکان این قضیه بشوند که هم آسیب ببینند هم هزینه معنوی ایجاد شود؟ آیا می خواهید نمایش مخالفت مردمی بدهید؟ این روشش نیست، نمونه خوبش را در روز قدس هم دیدیم؛ درگیری بود، زد و خورد بود، ولی یک جمعیت انبوه، بدون وسیله درگیر شدند و فضا را پاک کردند، و هرگز هم انقدر فضا خشن و بغض آلود نشد.
5. و مهم تر از همه من نمی فهمم، وقتی می شود کم هزینه تجمعات را مدیریت کرد چرا اینکار انجام نمی شود؟ چرا ما از دنیا درس نمی گیریم؟ چرا حتما باید چند ماه بگذرد تا پینت بال جایگزین سلاح های قبلی شود؟ و این چنین است که می پرسم، چرا واقعا چیزی به اسم دانش مدیریت بحران در مدیریت فعلی انتظامی شهر وجود ندارد؛ در پی نوشت، نمونه ای از ایده هایی که می توانست بدون درگیری شدید قضایا را ختم به خیر کند نوشته ام.
6. نقد رفتاری اخلاقی این دسته از لباس شخصی ها، یک نقد مفصل می طلبد، که شاید در یک نشریه یا بولتن داخلی فضای بهتری برای پرداختن به برخوردهایی باشد، که وقتی دربرابر فحاشی و درگیری فیزیکی سبزها قرار می گیرد، شاید لایه های حمایت از نظام و اسلامش کم شده و بوی بغض شخصی می گیرد. هر چقدر دوستان از مختار بگویند، من یک موضوعی در نظرم است، که ما نظام اسلامی داریم و باید رفتارمان اخلاقی باشد، اگر قرار باشد ما هم سکولار و ماکیاولستی رفتار کنیم، نزاع بر سر اسلامیت چیست؟ در یک جمهوری سکولار هم شاید به این سطح از فناوری و آبادانی مناطق مستضعف برسیم. رفتار غیر اخلاقی، اثری وضعی خواهد داشت، که در حمایت خدا از ما هم تاثیر جدی خواهد داشت. درک کنید!
7. سوق داده شدن جماعت، در برخورد ها به مسیر های مسدود که راه در رو برای خارج شدن از تظاهرات را نداشت؛ خود عامل تهییج بیشتر و حفظ جمعیت بود که گویی دوستان هنوز به آن توجه ندارند.

در پایان، ایده من این است:
نیروی انتظامی، به عنوان لایه اول باید تظاهرات های، هر چند بدون مجوز و غیر قانونی را در این حد به رسمیت بشناسد که قصد مدیریت آن را داشته باشد. سپاه به عنوان یک نیروی امنیتی زبده، باید در پشت قضایا دِپو شود به جای آنکه از آن برای نمایش قدر خیابانی استفاده شود. برادران سپاه، در راستای همین به رسمیت شناختن رسمی، همچون تظاهرات های عمومی، که بیشتر از چنین تظاهراتی در معرض خطرات بمب گذاری و تیر اندازی هستند، امنیت فضای را از چند ساعت قبل تامین کنند. نیروی انتظامی، به جای تجمع های توده ای و حمله، در تمام مسیر مستقر شود؛ این چنین است که هم می توان از برخورد لباس شخصی ها جلوگیری کرد، هم جلوی وندالیسم و وحشی گری افسار گسیخته ای چون حمله ناگهانی به حوزه 117 را گرفت که باز بچه های بسیج مجبور به دفاع از اسلحه های انبار شده باشند. در واقع به همین دلیل عدم حضور امنیت زای نیروی انتظامی است که وقایع آبرو بر و هزینه زایی چون تیر اندازی های کور انجام می شود.
از بسیج شهری سازماندهی شده، همچون بخش عمده ای از شهر، می توان برای حفظ امنیت مناطق دیگر شهر و حفظ ثبات آنها، تشکیل ایست بازرسی در خیابان هایی که منتهی به مسیر تظاهرات می شوند جهت کاهش وقایع ناگوار استفاده کرد؛ همچنین بسیج شهری، در زمان مجتمع شدن نیروی انتظامی، نیروی مناسبی، برای حفظ امنیت اماکن خاص چون مساجد و ساختمان های خاص است؛ همچنین در صورت آموزش درست جهت نفوذ در تظاهرات و پراکنده کردن آن استفاده کرد.
در این میان نیروهای امنیتی آنچنان که دیروز در نزدیکی پایگاه مقداد عمل شد، رهبران و تهییج کنندگان جمع را از آنها جدا کنند؛ و در میانه راه، ناجا با مسدود کرد مسیر ها، جمع را کم کم منحرف کند و توانایی مشخص کردن حد نهایت و مقصد نهایی را داشته باشد که در نهایت با ابزار در دستش دارد - چون گاز و پینت بال-، و با کمترین برخورد نزدیک پراکنده کند.
در این میان یقینا بخشی از معارضین، لجوج خواهند بود و نیاز به استفاده از خشونت فیزیکی جدی تری است؛ اما در این میان از الویت نیروی انتظامی، یگان ویژه و سپس نیروهای سپاه بگذریم، تازه به بسیج شهری ملبس می رسیم، و در نهایت نیروهای لباس شخصی؛ که در حال حاضر کاملا معکوس این جریان در حال وقوع است.

در همین رابطه:
+ سخنی تلخ با جماعت حزب الله | ساما
پی نوشت.

• شاید فضا یکم آرام شد، درباره اینکه چرا دسته ای از بچه حزب اللهی های ما اینگونه شدند هم بنویسم.
• نویسنده این یادداشت، حتی اگر آنچنان که نظر اصلی ش بود، از سر مصلحت به احمدی نژاد رای نداده بود؛ باز هم توقعش از حاکمیت حفظ جمهوریت و عدم عقب نشینی در برابر کسانی بود که رای اکثریت و نفس انتخابات را هدف گرفته بودند و مقصر اصلی وقایع فعلی این اتفاقات را جریان اصلاح طلب می داند؛ اما در کنار این طلب مدیریت عاقلانه فضا را داشت که چنین هزینه ای به کشور وارد نشود؛ این چنین است که درباره نقش احمدی نژاد و بعضی از اصولگرایان در شدت گرفتن این فضا هم می توان نوشت. از سوی دیگر نگارنده، شان بالایی برای آبروی جمهوری اسلامی، بسیج و حزب الله قائل است؛ و این چنین است که از نیروی انتظامی توقع بالاترین نسبت به نیروهای مردمی دارد.
• دیروز، در مسیر نزدیک به پایگاه مقداد، جهت عدم تکرار واقعه حوزه 117، به دلیل توده توده بودن معارضین، بچه های بسیج با تیپ غیر مذهبی وارد جمع ها شده، و پس از شناسایی سه-چهار سردسته ی هر توده، با محاصره کردن وی، و تهدید کردن با اسلحه های موجود، چون شوکر، آرام آنها را از تظاهرات جدا می کردند و تحویل نیروهای امنیتی می دادند؛ اینچنین زمانی که جمع به نزدیکی مقداد می رسید مضمحل شده و راحت پراکنده می شد؛ و تا رسیدن توده بعدی وقت استراحت بود. من به نظرم این اتفاق جدا قابل تحسین است، خصوصا که مقداد از 117 سلاح بیشتری دارد، و درصورت نفوذ منافقین به این مقر واقعه ترسناکی در انتظار شهر بود. | پیش از این هم در دفاع از بچه های 117 و تیر اندازی شان نوشته ام.
• در همین زمینه، مدیریت فضا یادی بکنیم، از برخورد متفاوت مدیریت لطفیان/نظری/نقدی و قالیباف/طلایی در قضایای 18 تیر، در حالی که مدیریت وقت پلیس خصوصا به دلیل رابطه قدیمی با انصار، توانایی یا خواست برخورد با ایشان را نداشت؛ رفتارهای لباس شخصی ها در کوی، خود موجب تهییج، و داغ کردن و گسترش شد که حکایت مفصلی دارد؛ اما با تغییر مدیریت نیروی انتظامی، در ایامی که همچنان الله کرم در دانشگاه ها مشکل ایجاد می کرد، قالیباف وی را می خواهد و در جلسه ای با او قرار می گذارد که در صورت تکرار حضور در دانشگاه با وی دربرابر دانشجویان برخورد خواهد شد؛ همین هم می شود، پس از این جلسه، چند وقت بعد که الله کرم نیروهایش را به سمت دانشگاه تهران می برد، دربرابر چشم دانشجویان، مورد برخورد جدی نیروی انتظامی قرار می گیرد؛ این اتفاق که در واقع منشا اصلی کینه الله کرم از قالیباف است؛ نه در حمایت از یک جمع معارض، که در ادامه اقداماتی چون سخنرانی در دانشگاه و برخورد با وندال ها انجام شد، با این هدف که فضا آرام و مدیریت شود. ما این روزها در حال جنگ نیستیم، و بعضی ها نمی خواهند این را درک کنند، که در این قضاها چه کسی راست می گوید یا دروغ مهم نیست؛ مهم این است که قضایا به خشونت کشیده نشود و با برخورد اشتباه و آزاد گذاشتن دست لباس شخصی ها گسترش نیابد. چون همان سال 78 این گسترش درگیری موجب، رخصت یافتن اعراب جدایی طلب در خوزستان، درگیری های سیستان و همچنین شکسته شدن حریم هوایی ایران توسط ارتش لائیک ترکیه شد. در این حالت هرچند، مقصر اصلی شروع کننده باشد، ولی ما نباید اشتباهات ما در جلوگیری از وقایعی که قابل کنترل بودند -چون لباس شخصی ها- غافل شد.
• برای اینکه فرصت بررسی نظرات این پست که یک هفته از انتشارش می گذرد را ندارم، امکان دریافت نظرات را می بندم؛ لطفا از بخش نظرات مطالب دیگر برای ارسال نظرت غیر مرتبط به مطالب پرهیز کنید.

اینجانب؛ جهت مصادره!

من محمدمسیح، اهل بروجرد، دانشجوی رشته هنری مهندسی معماری، بدون سابقه عضویت در بسیج دانشجویی،  با اکثریت دوستان سبز، از همین یادداشت روزنوشت، به اطلاع جمیع دوستان می رسانم، من متعلق به همه شمام، و در صورت شهادت احتمالی قابلیت مصادره توسط جمیع دوستان را دارم؛ تصاویر لازم برای این امر هم موجود است و بعضی از آنها در ادامه ارائه می شود. البته لازم است از همین جا از برادران لباس شخصی عذرخواهی کنم که به دلیل نقصان رشد ریش هایم، تصویر مناسب ایشان موجود نیست؛ البته تصاویری، ملبس به چفیه و تی شرت، چفیه و بادگیر نظامی، چفیه و پلنگی، بی چفیه و دیجیتالی آمریکایی مخصوص پینت بال هست که می تواند از طرف برادران بسیج شهری، دانشجویی و سپاه مورد استفاده قرار گیرد.

این تصویر سه ماه قبل از انتخابات، و پیش از پیوستن به ستاد مهندس موسوی گرفته شده است؛ این نوشته نیز در رسای این شیخ شجاع در همان زمان نوشته شده است؛ البته توفیق نداشتم در آن زمان خدمت آیت الله منتظری برسم، که با دوستان طلبه ای که دارم احیانا با دیدار با آیت الله صانعی جبران خواهد شد:

این که دیگر خوراک بچه های سبز الله است:

این هم برای متعهدین به آن مرحوم، اعلی حضرت فقید:

این هم اختصاصی بر و بچ باحال «اِل.اِی» تهیه شده است:

این پرتره هم با عنوان، «طلبه شهید، می میرد، ذلت نمی پذیرد» برای حوزه علمیه، و خصوصا دفتر توسعه وبلاگ دینی که تخصص خاصی در مصادره و حتی تبدیل مرده به شهید دارد، که جهت گرفتن بودجه های بیشتر جنگ نرم مورد استفاده قرار گیرد:

درباره: وائل غنیم، متولد رسانه های برادر بزرگ

تحویل پروژه کمی این چند روز سرم را شلوغ کرده بود؛ ولی سرعت حرکت دنیا و وقایعش منتظر ما نمی ماند؛ جدا پیروزی نصفه نیمه انقلاب مصر و خروج مبارک هیجان انگیز بود. اما آنچه که مرا به نوشتن این مطلب وا داشت، مطرح شدن نامی به اسم «وائل غنیم» است که رسانه های غرب گرا، با مطرح کردن اینکه یک پیج در فیس بوک با 90 هزار عضو جهت معرفی وی به عنوان نماینده ی جوانان مصری در مذاکرات ساخته شده است وی را مطرح می کنند؛ در این حال فکر می کنم لازم است در باره آن توضیحی بدهم. (لازم به ذکر است این صفحه که شما به آن می توانید لایک بزنید الان 297 هزار طرفدار دارد؛ که البته عجیب است که، لینکی برای دیدن افرادی که آنرا پسندیده اند نیست!)

[caption id="attachment_587" align="aligncenter" width="410" caption="وائل غنیم، مدیر بازرگانی دفتر خاورمیانه گوگل است."][/caption]
وائل غنیم، که امروز ابر رسانه های «برادر بزرگ» سعی می کنند آن را به عنوان یکی از رهبران انقلابیون نشان دهند؛ فردی است که نهُ ماه قبل، در ژوئن 2010 در اعتراض به کشته شدن خالد سعید، یک جوان مصری در یک کافی نت به دست پلیس، صفحه ای در فیس بوک به اسم، «ما همه خالد سعید هستیم» ساخت؛ همین فرد تقریبا 15 روز پیش پس از آمدن به تظاهرات دستگیر شد و به تازگی آزاد شده است. همچنین لازم به ذکر است که وائل غنیم، مدیر بازرگانی دفتر خاورمیانه گوگل است.
چند نکته:

• آنچه که مرا به نوشتن واداشت، این خبر عصر ایران بود، که نشان می داد، پایگاه های خبری کم اطلاع ایرانی نیز، که به مترجمین شان اعتماد می کنند، تنها برای نمایش برتری اینکه خبر بین الملل و عربی دارند هر خبر عربی را بدون توجه به تبعات آن ترجمه می کنند؛ از اخبار زرد زنانه تا همچون خبری که یقینا بدون تحلیل سیاسی تنها با باز نشر محتوای یکی از رسانه های خاص منتشر شده است.
• دفتر مصر گوگل، تقریبا یک سال پس از دفتر اسرائیل ایجاد شد؛ در واقع گوگل، در ادامه باقی اقدامات تحریک آمیز شرکت های آمریکایی، که اولین شعبه خاورمیانه خود را در اسرائیل می زنند تا روند عادی سازی روابط اسرائیل و کشورهای منطقه را تسهیل کنند این اقدام را کرد؛ ولی یقینا ممنوعیت ارتباط اقتصادی با اسرائیل مشکلاتی به وجود می آورد؛ زین جهت، شعبه بعدی خاورمیانه به جای گزینه مطرح (امارات متحده) در کشوری چون مصر ایجاد شد که ارتباط صریح و نمایانی با اسرائیل دارد، تا همچنان بخش عمده ای از امور فنی حتی، چون مایکروسافت و اینتل از اسرائیل پیگیری شود.
  درباره سابقه رفتارهای غیر آی.تی و تحریک آمیز گوگل، می توان به دعوت از سلمان رشدی برای سخنرانی در گوگل نام برد.

• تاثیر پیجی که برای یک اتفاق در هشت-نه ماه پیش از شروع اعتراضات ایجاد شده است چقدر است؟ در حالی که ما می دانیم، این اتفاق متاثر از وقایع تونس و پس از تکرار خودسوزی ها واقع شد؟ آنچنان که من اخبار را دنبال می کردم، در ادامه وقایع تونس، مصری ها 25 ژانویه را روز خشم معرفی کردند؛ این دعوت، فقط در صفحه اختصاصی اش در چند روز حدود 20 هزار عضو گرفت؛ هرچند که صفحه آزادی خالد سعید بعد از نه ماه هفتصد هزار عضو دارد؛ که خوب بخش عمده ای از آن هم خارجی اند؛ تنها 17 نفر از دوستان ایرانی من دنبال اینترنت من عضو این صفحه اند.
  البته در این میان این سوال وجود دارد که بدون، اتفاقات تونس، واقعه ی خود سوزی قاهره، حمایت احزاب و بزرگان معارضین این حرکت حتی امکان عملی شدن هم داشت؟ درست است که این ایده از یک صفحه شروع شد که توسط جنبش اینترنتی 6 آوریل ایجاد شده است؛ ولی مهمترین عامل پیروزی آن اعلام حمایت سیاسیون برای شرکت در این برنامه بود.
• در این میان در حالی یک صفحه فیس بوک به عنوان سند حمایت از غنیم معرفی می شود که هیچ سندی جهت اثبات مصری بودن این افراد ندارد؛ خصوصا که با وابستگی این فرد به یک شرکت غربی و مطرح شدن وی از طریق رسانه های غربی افراد و ملیت های مخاطب خبر مشخص اند.
  در واقع این سوال خوبی است که چگونه است دیگر نمایندگان چون روسای و نمایندگان احزاب شناخته شده اند و نیازی به این تبلیغات برای مطرح شدن ندارند؟؛ این شهرت به دلیل تلاش و هزینه ای است که در این راه داده اند؛ آن ها خود مطرح هستند؛ نیازی به معرفی یا امضا شدن استشهاد ندارند.
  غرب قافیه را در مصر باخته است؛ و از هر راهی، از سیاستمداران قدیمی لیبرال، تا معرفی کردن چهره های فانتزی، جوان و جذاب -آنچنان که در تونس وزارت کشور کرد- سعی در انحراف و مصادره انقلابی دارد که 300 نفر انسان برای آن خون داده اند، در حالی که با شناخت ضریب نفوذ اینرنت در مصر می دانیم که اکثریت آنها از وجود چیزی به اسم فیس بوک و توئیتر هم شاید مطلع نمی بودند.
  این قضیه در این حد احمقانه است که امروز، آهستان، حسن میثمی یا محمدصالح مفتاح به عنوان یکی از افراد پرتلاش حزب الله سایبر در سال 88 در دولت سهم خواهی کنند؛ یا در صورت پیروزی محال سبز ها عزیز آشفته، مهدی یحیی نژاد یا وحید آنلاین به دلیل نشر لینک، انقلاب پای اینترنت و زدن رکورد حضور در بالاترین در 22 بهمن 88 مدعی حضور در دولت انتقالی شوند.

انقلاب فیس بوکی و توئیتری، هم در مصر و هم در ایران یک شوخی است؛ مردمان مجازی و آنلاین برای هیچ حکومتی خطر ندارند!؛ مصادره این حرکت مردم برای یک سری کاربر مجازی، از یک طرف، حرکت از سر ناآگاهی دوستان ما در پر و بال دادن به این مصادره از سویی دیگر؛ ظلم و اجحافی بزرگ به شهدای مصر است.

نکته جالب دیگر اینکه، وقتی با کُدینگ عربی هم اسم وائل غنیم را در بخش تصاویر گوگل سرچ می کنم؛ در حالی که لاگین نیستم، و از آی پی ایرانی هم متصل نیستم، باز،  بخش عمده ای از نتایج سه صفحه اول پایگاه های فارسی هستند! (اسکرین شات | لینک جستجو)

در همین رابطه:
+ علیه استبداد سایبری | مانی ب

پی نوشت.
مشرق نیوز فیلمی منتشر کرده است، با عنوان اعتراض مردم به حضور مشایی در تظاهرات 22 بهمن؛ واقعا باید بگویم تاسف بر انگیز بود؛ من واقعا مخالف مشایی هستم؛ ولی این تیپ کارها شرم آور است؛ خصوصا شنید صدای پیرزن/زنی که فریاد می زد «مشایی بمیر» من را به یاد صدای پیرزنی که در تظاهرات سلطنت طلب ها علیه احمدی نژاد فحش می داد می انداخت؛ دائم فکر می کردم این صدا را کجا شنیدم که آن فیلم یادم افتاد.
این روش مطرح کردن مطالبی که خیلی جای پایش سفت نیست، توهین های آنچنانی و ...، وقتی با حاضر جوابی مشایی همراه می شود؛ چیزی جز مظلوم نمایی باقی نمی گذارد.

درباره مسدود شدن کاربران حزب الله در آستانه 25 بهمن

موضوع آنقدر اهمیت ندارد که پست اصلی براش بزنم؛ برای همین در روزنوشت درج می کنم؛
امروز صبح که بیدار شدم، متوجه شدم بالاترین حدود 30 اکانت بچه های حزب اللهی را مسدود کرده است که وقتی وارد می شوند تذکر داده می شود به دلیل ساخت چند اکانت مسدود شده اند؛ کاربرِ خرچنگوفوب «اِلف» به این موضوع در فرندفیدش اشاره کرده است (و من را هم جزو یوزرهای هاتف خالدی/خرچنگ زاده معرفی کرده است). خرچنگوفوبیا جماعت بالاترینی را گرفته است؛ در همین فید «اِلف» یوزرهای کسانی را به خرچنگ زاده نسبت داده است که من چندین نفر از ایشان را حضوری می شناسم (مثل ساما، جنابعالی، عاشورائیان و ...) خنده دار قضیه مسدود شدن یوزر محمدصالح مفتاح در این میان است.

[caption id="attachment_580" align="aligncenter" width="410" caption="کاربران خط خورده؛ بعضی از کاربران مسدود شده هستند."][/caption]
نکته بعدی این است که در حالی که بالاترین ابزار جدی برای کشف چند یوزره بودن افراد ندارد، از طریق گزارش های کاربران این لیست را جمع می کند؛ که شاید از روی مثبت ها جمع شده در بعضی لینک های خاص این لیست جمع شده است که نشانه میزان آزادی بیان است.
اما باید روشن کنم مثل باقی گروه ها، حزب الله هم محلی برای لابی دارد، که لینک ها در آن قرار می گیرد و هر کس پنج دقیق وقت روزانه ش را سر می زند به لینک ها مثبت می دهد؛ این محل پس از برداشته شدن اثر منفی ایجاد شد و ما پس از دوسال عدم فعالیت دوباره فعالیت کردیم؛ شخصا انگیزه ام این بود که در حالی که جایی مثل رجانیوز لینک می دهد و قسمت عمده بازدید من را تامین می کنند با مخاطب مخالف نیز از این طریق ارتباط بگیرم.
فکر نمی کنم لابی کردن مشکل داشته باشد؛ وگرنه این ها نمونه ای از روم های خصوصی طرف مقابل است که برای لابی کردن استفاده می شد:

[caption id="attachment_577" align="aligncenter" width="297" caption="لیست بعضی از روم ها که اکثرا خصوصی اند"][/caption]
درباره روم بالاحزب الله هم، برای رفع شبهه، ما برای دو روز مهمان یوزر عزیز آشفته بودم تا از فرایند کارمان مطلع باشد. و البته اگر این کار جرم است، من می توانم لیست اعضای روم های معارضین را هم در اختیار عزیز آشفته و دیگران بگذارم.
ولی من فکر می کنم این قضیه یک دلیل واضح دارد؛ آن طور که من می دانم  کاربر جرمنی از اسپانسرهای مالی بالاترین است؛ زین جهت وقتی چندبار ما دشنام دادن وی را گزارش کردیم، وی که خود بالایار است و توانایی برخورد دارد به انتقام روی آورده است؛ خصوصا با نزدیکی 25 بهمن، سعی دارند تا حد امکان پایگاه های خود را کانالیزه کنند.
روندی که عزیز آشفته و دوستان می روند؛ به دیگران ثابت می کند، که رقابت مسالمت آمیز نتیجه بخش نیست؛ و درصورت عدم اصلاح این اتفاق، بعید نیست دوستان همین وقت را صرف اجرای اسکریپت ها و در اختیار گذاشتن پهنای باندشان برای خواباندن پایگاه بالاترین و دیگر پایگاه های سبز کنند. آیا آشفته در انتظار تکرار این اتفاق است؟

اعلام همبستگی با خلق مبارز 14 فوریه

دوستان یک سوال جدی ذهن من را مشغول کرده؛ اون یکی رئیس جمهور که قرار بود در حمایت از مردمان مصر علیه دیکتاتوری 25 بهمن تظاهرات برگزار کنه؛ خوب حالا که دیکتاتور داره شب 22 بهمن فِرت می شه؛ اینا برای چی می خوان بیان؟
البته اگر به روایت این پوستر، اصل قرتی بازی قضیه -ولنتاین- برقرار باشد؛ از همین جا اعلام می کنم، من و «جونم» نیز در راستای اهداف عالیه خلق مبارز 14 فوریه، با این تظاهرات همراهی خواهیم کرد.

امضا: من و «جونم»

پی نوشت.
+ این قلب خوشگل 25 بهمن، توی این لوگوی آواتارها را دیدین؟ #جنبش_تغییر_آواتار
+ فکر کن داماد لرستان، دست در دست عروس آذربایجان، با هزار سرخآب سفیداب پیشاپیش جمعیت، همچی دست در کمر، خرامان خرامان، پیش برن آدم؛ آدم سی خُش فکر می کنه ایذه تو دشت ها چالن جولانِ درود با «جونم» در حال عاشقیته انقذه که پیرامون آدم سبزیه.
+ ضمنا به اطلاع ما رسید، دفتر حاج باقر قالیباف (دام توفیقاته) در اطلاعیه گفته است: «برادران و خواهران سبز؛ چرا شما؟؟ کارمندان زحمتکش و خدوم شهرداری خود 5 میلیون ساندیس با قیمانده از 22 بهمن را جمع آوری خواهند کرد.»

25 بهمن، ولنتاینمزدگان

مقرر فرمودیم روز قیام علیه رژیم، مصادف با فرخنده روز 14 فوریه، ولنتاین، باشد، که مهربان مهربان، خرامان خرامان، از کافه ها دست در کمر، فوج فوج خروج کرده و یک صدا شعار «هم قاهره هم امان جانم فدای ایران» سر دهید؛ مغتنم است از این تصادف و تقارن استفاده کرده، و با سلاح محبت و بوسه، که در میان شما کُنتر ندارد، نیروهای رژیم را جذب کنید. از میدان ولیعصر هم راه کج کنید، «نه غزه، نه لبنان» یاد آوری نشود؛ اُفت دارد.

امضا: یکی از اون دوتا رئیس جمهور خود خوانده.

افزوده شب 22 بهمن:
حاجی، من تصور نمی کردم، این جدی باشه، ولی اینو خدایی:

تناقض درونی بی.بی.سی فارسی و مصداق اخوان المسلمین

امشب بی.بی.سی فارسی مصاحبه ای با دکتر کمال الهلباوی، عضو ارشد اخوان المسلمین، سخنگوی سابق اخوان المسلمین در اروپا و از موسسین شورای اسلامی (مسلمانان) بریتانیا انجام داد که مجری آن فرناز قاضی زاده بود؛ گویا بی بی سی سعی داشت جهت رسمیت بخشیدن به خبر مجعول و ناقص خودش از خبر اخوان وب، از این مصاحبه استفاده کند؛ از همین جهت بود که فرناز قاضی زاده که تلاشش برای گرفتن موضع منفی از طرف الهلباوی علیه امام خامنه ای با شکست مواجه شد، بحث را به وقایع 88 کشاند، که الهلباوی در جواب آن هم به حمایت از رئیس جمهوری منتخب، محمود احمدی نژاد، پرداخت. این درحالی است که مهندس موسوی و جریان سبز، دلخوش به یک خبر یک پاراگرافی، اخوان وب با نامه نگاری و بیانیه، سعی به ارتباط گرفتن با جریانات انقلابی مصر را داشتند.
در ادامه پیاده شده عینی و بدون تحریف این مصاحبه را می خوانید، که فیلم آن را هم بدون فیلتر برایتان قرار داده ام:

دکتر الهلباوی: من اسم این رو مذاکره نمی گذارم، این نوعی از گفتگو است و تا زمانی که حسنی مبارک از قدرت کنار نرفته به نتیجه مثبتی نخواهد رسید. خواسته مردم مسلمان، از جمله اخوان المسلمین این است که مبارک از قدرت کنار برود. مشکل فقط قانون اساسی نیست بلکه قبل از این که حزب ما نتایج را بپذیرد، مشکلات بسیاری هست که باید حل شود.
مجری: آیا می شود اسم این اتفاقی که الآن در مصر افتاده است را انقلاب اسلامی گذاشت؟
دکتر الهلباوی: نه این یک انقلاب اسلامی نیست، چون اخوان المسلمین رهبری این تظاهرات را به عهده ندارد و شعار این انقلاب اسلامی نیست؛ بعد از خروج حسنی مبارک انتخاباتی برگزار خواهد شد که نتیجه آن یک مجلس دموکراتیک و یا شورا خواهد بود در آن زمان مردم تصمیم خواهند گرفت که حکومت آینده چه باشد؛ مردم قوانین اسلامی یا هر قانون دیگری که بخواهند انتخاب می کنند.
مجری: بعضی از کشورهای غربی و همینطور اسرائیل خیلی از به قدرت رسیدن اخوان المسلمین نگرانند؛ فکر می کنید چرا این طور است؟
دکتر الهلباوی: این رواج اسلام هراسی است که ریشه اش درک نادرست غرب از اسلام است؛ البته باید به یاد داشت مسیحیت هم از نیویورک، لندن یا برلین به کشور های غربی نیامده است؛ زادگاه مسیحیت خاورمیانه است؛ اگر ذهن غربی ها به اندازه کافی باز باشد باید با اسلام هم مثل مسیحیت رفتار کنند. غرب البته اختراعات زیادی داشته است و علوم و فناوری های مختلفی به جهان داده است ولی در عوض مذهب و ارزش های معنوی را از خاورمیانه گرفته است.
مجری: رهبر جمهوری اسلامی، در نماز جمعه ی این هفته درباره اتفاقات مصر اظهار نظر کرده است و گفته است یک انقلاب سراسری اسلامی در منطقه در حال شکل گیری است؛ واکنش اخوان المسلمین به صحبت های او چیست؟ (دقت دارید، فرناز قاضی زاده، با بی اخلاقی و رِندی، ترجمه ای اشتباه و دروغ را از خطبه رهبری بیان می کند؟ رهبری این اتفاقات را بیداری اسلامی خوانده بود که کاملا معنی متفاوتی دارد.)
دکتر الهلباوی: من از «امام خامنه ای» و تمام کسانی که از انقلاب مصر حمایت می کنند متشکرم؛ اما شرایط مصر کاملا با ایران فرق می کند؛ در مصر احزاب زیادی فعالیت می کنند؛ احزابی مانند اسلامگراها، ملی گراها و چپگراها؛ بنابراین قانون اساسی باید تغییر کند؛ مردم باید نمایندگان مجلس را خودشان انتخاب کنند و بعد از رفتن مبارک باید انتخاباتی سالم برگزار شود و مردم نوع حکومت آینده را خودشان انتخاب خواهد کرد؛ اگر آنها دولت اسلامی بخواهند که امیدوارم اینطور شود، خوب این خواسته ملت است؛ اگر نوع دیگری از دولت را انتخاب کنند نمی توان اسلام را به زور به آنها تحمل کرد؛ اراده مردم نوع حکومت آینده مصر را تعیین می کند.
مجری: وزیر خارجه مصر گفته بود که ایران خودش با مخالفان دولت بسیار بد برخورد می کند برای همین رهبر ایران نمی تواند درباره مسائل داخلی مصر به این شکل اظهار نظر کند. نظر شما درباره این گفته چیه؟
دکتر الهلباوی: اول از همه آقای ابولغیظ باید از وزارت کنار برود؛ دوم اینکه او از روابط مسلمانان با هم شناخت درستی ندارد؛ و در حرف هایش باید از حرف های رهبران ایران در حمایت از انقلاب مصر قدردانی کند. با تاسف باید بگویم وزیر خارجه مصر با حملات غرب علیه ایران همراه شده است که این قابل قبول نیست.
مجری: می دانید که مخالفان دولت ایران دوسال پیش در مورد انتخابات اختلاف نظرهای جدی با حکومت پیدا کردند؛ و می گفتند تقلب شده است؛ نظر شما درباره آن اتفاقات چیست؟
دکتر الهلباوی: من هم امیدوار بودم دولت خوبی مثل دولت ایران و رئیس جمهوری خوب و شجاعی مثل آقای احمدی نژاد داشتم؛ احمدی نژاد عقیده ش را بیان می کند؛ به درست یا غلط بودن آن کاری ندارم. اگر کشورهایی مثل آمریکا و بریتانیا حق پیشرفت دارند چرا نباید کشوری مثل ایران حق پیشرفت داشته باشد؟ کشورهایی مثل چین و هند از فناوری هسته ای برخوردارند، چرا کشورهای مسلمان چنین حقی نداشته باشند؟

[wp-jw-player src="http://www.ruhollah.org/mmasihfiles/Ekhwan.flv" image="http://masih.ruhollah.org/files/2011/02/vidphoto.png"]

اما آیا این همه قضیه بود؟ در حالی که بیش از هفت ساعت از پخش این مصاحبه می گذرد، و الآن که ساعت 7 صبح است؛ سایت بی بی سی همچنان لینک خبر مجعول خود را در صفحه اصلی ش دارد؛ این تناقض چگونه قابل حل است؟ به نظرم می توان در یک مطلب مفصل و جداگانه به تناقض ها، و عدم هماهنگی رفتارهای نیروی های رسانه حرفه ای!! بی بی سی فارسی پرداخت که هر کدام از نیروهایش گویی ساز خود را می زنند.

[caption id="attachment_549" align="aligncenter" width="410" caption="صفحه بی.بی.سی فارسی ساعت 4 صبح به وقت تهران"][/caption]

البته در این میان، به نظرم بد نیست سایت جرس، خبر ها و مقالات و تحلیل های برپایه همان خبر یک پاراگرافی را از روی سایتش بردارد؛ آقای مهاجرانی و کدیور بدانند، مصر دیگر دست امثال رفقای خائن فلسطینی تان در جنبش فتح نیست، 30 سال از دوران انقلابی گری شما گذشته، و اوضاع خیلی تغییر کرده است!

درباره عکسی که از نرگس موسوی پخش شد.

پدرم تعریف می کند، که در دوران نامزدی، هنگامی که از جبهه برگشته بود، با همان پوتین خاکی و کت اسرائیلی*، با مادرم رفته بودند باغ وحش، در حالی که کنار همدیگر راه می رفتند، بدون اینکه دست یک دیگر را بگیرند، یکی از برادران! به آنها تذکر می دهد و از ایشان می خواهد یکی از سمت راست گُذر باغ وحش و دیگر از سمت چپ به حرکت ادامه دهند و نزدیک هم نباشند!
***
درباره عکس هایی منتسب به نرگس موسوی که توسط گرایش خاصی از اصولگرایان منتشر شده است؛ هر چند که این احتمال را باید در نظر داشت که این فرد فرزند موسوی نباشد و این موضوع در حد ادعا باشد:

[caption id="attachment_541" align="aligncenter" width="399" caption="این عکسی است که ادعا می شود، دختر میرحسین است."][/caption]
این که حکم تجسس چیست، اینکه حریم خصوصی افراد چقدر است، اینکه محیط دوستانه حریم خصوصی به اندازه همان محیط است، اینکه رفتار ما در دانشگاه و محل کار با هم فرق دارد و این که بردن تصویر این محیط به محیط بزرگتر در حد مخاطبان اینترنت شکست حریم خصوصی است؛ همه این ها قبول؛ دیگران هم درباره ش نوشته اند.
اما این وسط، در حالی که می دانم اگر خودم بودم این تصاویر را منتشر نمی کردم؛ ولی به نظر این حق برای من و تمامی مردم ایران برای دانستن درباره فرزندان امثال میرحسین و قضاوت درباره آنها محفوظ است؛ چون با شخصی روبرو هستیم که اقدامات وی در حوزه فرهنگ و اجتماع مستقیم یا غیر مستقیم بر زندگی همه ما تاثیر گذاشته است؛ یعنی چون منی، وقتی همچون تصویری، حتی به ناحق منتشر می شود، اولین کاری که می کنم قضاوت و مقایسه اعمال مصداقا موسوی با آن چیزی است که می بینم؛ یعنی هرچند که شاید از نظر شخص من، و عرفی که من در آن هستم این دختر مشکلی نداشته باشد (که راستش را بخواهید از نظر من ندارد)، ولی یقینا با بروز موسوی تناقض دارد.
بخشنامه های سنگین حجاب و قضاوت اخلاقی ادارات دولتی توسط میرحسین صادر شد، اولین گروه های فشار مقابله با بدحجاب اعوان انصار جناب محتشمی پور و مهدی هاشمی و آیت الله منتظری بودند؛ و بدترین خشونت های اجتماعی از سوی قوه قضاییه جناب اردبیلی و صانعی متوجه ایرانیان گشت؛ و مردمان فرمانده کمیته انقلاب اسلامی را در ستاد موسوی می یابند. در چنین وضعیتی به نظرم حق مردمان است که نسبت به حاکمان در مورد بخش مورد توجه شان قضاوت کنند. آنچنان که در برابر این قضیه، به طور مثال، ما نمی توانیم در مورد ظاهر و رفتار های اجتماعی مشایی و اطرافیانش قضاوت کنیم، چون او جزو کسانی نیست که ما را در این موارد تحت فشار قرار داده باشد؛ ولی یقینا برای مثال حق داریم درباره محل زندگی قالیباف تحقیق کنیم، در حالی که او یکی از سختگیرترین شهردارها درباره ساخت و ساز و امنیت ساختمان ها است.
در چنین موقعیتی است که سبز الله سایبری، نمی تواند در اقدامی انفعالی و تدافعی تیپ منتشر شده از فرد منتسب به موسوی را به آزاد اندیشی فکری وی تفسیر کند؛ بلکه این نشانه برخورد دوگانه و نفاق آلود حاکم با مردمان است.
و من عمده درگیری های زمان را همان اشغل الظالمین بالظالمینی می بینیم؛ که دو گروه اسلام نمای بی اخلاق با روش های مشابه به جان هم افتاده اند.

پی نوشت.
* برای آنان که کمترین آشنایی با فرهنگ جبهه ندارند؛ کت اسرائیل لقب نوعی از کت های مرسوم بین ارتشیان بود که پس از انقلاب بین بسیجیان و مبارزان به شدت مورد اقبال قرار گرفت؛ و به معنی تولید در رژیم صهیونیستی نیست.

کلام باطل از حلقوم حق؛ یا دست مجاهدین خلق در برهم زنی اتحاد بین ایران و اخوان

بسم الله.

پیش نوشت.
+ با تشکر از سید احمد موسوی که مرا در نوشتن این مطلب یاری کرد.
+ این نوشته، با کمی جرح و تعدیل جهت استفاده رسمی، در پایگاه رجا منتشر شده است.

نوشت.
دیروز به دلیل نزدیکی زمان نمازجمعه تهران مولانا خامنه ای و نماز جمعه قاهره، با شروع خطبات عربی نماز جمعه را از کانال المنار دنبال کردم؛ پس از اینکه امام، جملات آخر که تاکیدی بر این بود که ایران به دنبال دخالت در مصر و گسترش نظام ولایت فقیه یا انقلاب اسلامی در مصر نیست را فرمودند، و خطبات تمام شد، دقائقی بعد، آقای «مجدی احمد حسین»، دبیرکل حزب  اسلامی کار مصر که از شاخه های تشکل مذهبی گسترده اخوان المسلمین است روی خط آمد و از مواضع امام خامنه ای حمایت کرد (که متن بخشی از این صحبت ها منتشر شده است):

«الگوپذیری قیامها در جهان عرب از انقلاب اسلامی ایران که از تونس شروع و به مصر سرایت کرده است، طبیعی است که موجب نگرانی آمریکا ، غرب و صهیونیست ها شود.»

لینک پایگاه حزب العمل الاسلامی را به عنوان پایگاه های اخوانی در سایت اخوان آنلاین متعلق به اخوان المسلمین می توانید ببینید.
اما ساعتی نگذشته بود که رسانه های معارض یا وابسته خارجی فارسی، چون بی.بی.سی فارسی خبر از موضع گیری اخوان المسلمین علیه خطبات رهبری می دادند؛ که علیه آنچه اسلامی خوانده شدن انقلاب مصر خوانده می شد موضع گرفته بودند؛ پخش شدن این خبر، و استفاده از آن به عنوان پروپاگاندای اپوزیسیون سیاست زده موجب کدورت احوال محبین مقاومت شده بود و البته همزمان که سوژه ای برای کوفتن جمهوری اسلامی شده بود، ابزاری هم در دست «شیعه گر»ها برای اثبات عدم وفاداری و نمک ناشناسی اهل سنت بود.
جستجوی منبع خبر منتشر شده، به پایگاه اخوان وِب و خبر فوری ساعت 12:50 می رسید بدین شرح:

MB responds to Iran’s Islamic Leader Mr Khomeni: The MB regards the revolution as the Egyptian People’s Revolution not an Islamic Revolution asserting that the Egyptian People’s Revolution includes Muslims, Christians, from all sects and political

اخوان المسلمین در پاسخ به رهبر اسلامی ایران آقای خمینی: اخوان المسلمین تاکید دارد که انقلاب مردم مثل، انقلاب اسلامی نیست و مردم مصری انقلابی ترکیبی از مسلمانان، مسیحیان و از جمیعی گروه ها و سیاسیون هستند.

[caption id="attachment_522" align="alignleft" width="409" caption="تصویر صفحه اخوان وب پیش از تغییر عنوان خمینی به خامنه ای"][/caption]
البته من هر نیم ساعت یک بار اخوان وب را برای اخبار جدید رفرش می کردم؛ و تقریبا 5-6 ساعتی طول کشید تا عبارت «Khomeni» به «Khamenai» تغییر کند!؛ و رفرش ها مکرر سایت اخوان آنلاین عربی، به عنوان پایگاه اصلی اخوان برای یافتن خبری مشابه تا همین الآن نتیجه ای نداشته است.
اما نکات و شبهاتی درباره این اتفاقات است که فکر می کنم باید به آنها توجه کنیم، و بعد این پازل را کنار هم بچینیم، که سعی می کنم به ترتیب زمانی به آنها اشاره کنم:

اول: پایگاه اخوان وِب

علی رغم تلاش زودهنگام و شتاب زده ی بعضی دوستان ( + ) و البته بعضی پایگاه های خبری مدعی حرفه ای گری، چون تابناک و خبرآنلاین، برای تکذیب هرگونه ارتباط اخوان وب با اخوان المسلمین باید دقت کنیم، که اولا، در پایگاه اخوان آنلاین لینک اخوان وب اولین عنوان لینک شده در نوار بالای سایت، بخشِ «مواقع إخوانیه» است؛ و همچنین پیش از این پایگاه اخوان آنلاین در خبری این نکته که این پایگاه، پایگاه انگلیسی رسمی اخوان المسلمین است تصریح کرده است. پس من خواهشمندم با نشر اخبار سوپرانقلابی و شتابزده، فضا را برای دفاعیات منطقی تنگ نکنید.

دوم: موضع گیری های سه گانه

همزمان با تمام شدن خطبات من سراغ رِیل تایم سرچ گوگل با کلید واژه های khamenei و egypt رفتم؛ توئیت ها و فیدهای آپدیتی که اکثرا ریتوئیت یک دیگر بودند، به این چند دسته تقسیم می شدند:

1. حمایت از مواضع امام خامنه ای، از طرف محبین مقاومت
2. نشر ساده خبر
3. توئیت های رسانه های صهیونیستی و غربی با تاکید بر بخش بیداری اسلامی خواندن انقلاب مصر، که اولین پایگاه آپدیتی هم ynet بود.
4. توئیت های پان عربیستی موضع گیری علیه آنچه مصادره انقلاب می خواندند
5. توئیت های منسجم و در تعداد زیاد سمپات های مجاهدین، خصوصا با تاکید بر بیانیه مریم رجوی که سریعا بعد از خطبات منتشر شد.

الآن افسوس می خورم که از صفحه ریل تایم عکس نگرفته ام؛ چون گویا گوگل آرشیو ریل تایم را ارائه نمی دهد.

سوم: خبر دوم در سایت اخوان وب

سرچ امروزم در پایگاه اخوان وب به یافتن خبری منجر شد که برای امروز، 5 فوریه است؛ این خبر که همان خبر کوتاه را تکرار می کند، این بار آن را به نقل از «خالد حمزه» سردبیر بخش انگلیسی اخوان و مفصل تر بیان می کند؛ و البته در پاراگراف آخر این خبر، نقل قولی از بیانیه جدید مریم رجوی، با عنوان «رئیس جمهور منتخب شورای مقاومت» می خوانیم که نوشته است:

In a related note the elected President of the National Council of Resistance in Iran Maryam Rajavi denounced the attempts by Khamenai to attribute Egypt’s uprising to Iran describing it as a desperate attempt to advocate support fundamentalism and terrorism, describing them as the worst enemy of Islam and Muslims adding “The day will come when they will be forced to let go of the name of Islam”.

در یادداشتی مرتبط، «رئیس جمهور منتخب» شورای ملی مقاومت ایران مریم رجوی، تلاش های (آیت الله) خامنه ای برای تشبیه قیام مصر به ایران را مردود دانست، و آن را تلاشی شکست خورده برای دفاع از بنیادگرایی و تروریسم، به عنوان بدترین دشمن اسلام و مسلمانان توصیف کرد؛ وی افزود «روزی خواهد آمد که آنها از اسم اسلام دست بکشند.»

در حالی در این خبر، اخوان وب، سردمدار یک گروه تروریستی ضد جمهوری اسلامی را رئیس جمهور منتخب می خواند؛ که اولا، پیش از این اخوان المسلمین سعی کرده است از گروه های نظامی، چون جهادالاسلامی، گروه انشعابی اخوان که به ترور انورسادات منجر شد فاصله داشته باشد؛ ثانیا رابطه خوب اخوان، انشعاب ها و رهبران آن با جمهوری اسلامی پنهان نیست؛ آنچنان که در یادداشتی در پایگاه عربی و اصلی اخوان، اخوان آنلاین می خوانیم:

وهل یستوعب العرب ما احتوت علیه رسائل نجاد أم أنهم سیظلون یلهثون وراء رضا البیت الأبیض؟!!
و آیا حکومت‌های عرب، از پیام احمدی نژاد، درس خواهد گرفت؟ یا می‌خواهند همچنان برای رضایت کاخ سفید له له بزنند؟

این انتخاب سخنرانی رجوی، به عنوان یک سیاست مدار کم اثر در معادلات خاورمیانه را در کنار استفاده از عنوان «خمینی» به جای «خامنه ای» بگذارید؛ فکر کنم شما هم بویی که من استشمام می کنم حس خواهید کرد؛ قضیه کمی می لنگد!

چهارم: عدم موضع گیری اخوان

اما واقعیت مهم تر این است، در حالی که این خبر منتشر شده در اخوان وب به مدد یاری بی.بی.سی فارسی و وُآ در فضای فارسی به شدت سر و صدا کرده بود، رسانه های خارجی و عربی توجه خاصی به آن نشان ندادند، و بیشتر بحث بر سر «بیداری اسلامی» خوانده شدن انقلاب مصر بود و از سوی دیگر در حالی که اخوان درگیر درگیری های شدید میدان التحریر است، هیچ موضع گیری علیه یا له خطبات رهبری تا الآن از پایگاه عربی منتشر نشده است؛ و آنچنان که در عرف رسمی و دیپلماتیک می دانیم، حتی در صورت صحت خبر، اعلام موضع سردبیر یک پایگاه از 20 پایگاه اخوانی معرفی شده توسط اخوان آنلاین، بیانیه اخوان المسلمین خوانده نمی شود و بیانیه ی حزبی و رسمی معنای مشخص و روش انتشار مشخصی دارد که از طریق خود حزب در اختیار رسانه ها قرار می گیرد. در چنین حالتی که رسانه های اپوزیسیون شتاب زده این قضیه را بیانیه اخوان علیه جمهوری می خواندند؛ پایگاه العربیه - که همراستا با جمهوری اسلامی نیز نیست! - در خبری با تیتر «با وجود انتشار خبرهایی درباره صدور بیانیه توسط این گروه اسلامگرا، گروه اخوان المسلمین در مقابل سخنان رهبر ایران رسما سکوت کرده است»، تصریح می کند که اخوان تاکنون درباره این خبر اعلام نظر نکرده است.
آنچنان که من مطلع شدم، بچه های پایگاه نسیم آنلاین تلاش برای تماس با دکتر «عصام العریان» را داشته اند که تلفن ایشان دست رئیس دفترش بوده که شرح پاسخ رئیس دفتر و تکذیب خبر اخوان وب در نسیم آنلاین منتشر شده است؛ که البته به دلیل فارسی و خودی بودن نسیم، من این را هم به عنوان اسنادی که باید به آن توجه داشته باشید محاسبه نمی کنم.
هرچند درباره میزان سندیت اخوان وب، در صورت صحت اخبار و عدم در نظر داشتن هک و ...، مثل این است که بیانیه مجید رفیعی، به عنوان سردبیر سایت فردانیوز را به پای کل جریان محمدباقر قالیباف و حزب پیشرفت و عدالت بگذاریم؛ البته این همان کاری است که خبرنگاران فوق حرفه ای! بی.بی.سی فارسی درباره خبر کوتاه اخوان وب انجام می دهند.

پنجم: بیانیه اخوان درباره دولت آینده مصر

در ادامه این قضایا ما بیانیه جدید اخوان، به قلم دبیر کل، جناب دکتر محمد بدیع را داریم؛ که در آن می نویسد:

اخوان المسلمین بر آنچه که پیش از این اعلام کرده‌ است تاکید می کند و آن اینکه به دنبال قدرت و پست و مقامی نیست و ازاین‌رو کسی را به عنوان نامزد ریاست جمهوری معرفی نمی‌کند و با نامزدی کسی نیز مخالفت نخواهد کرد. اخوان المسلمین یک هیأت اسلامی فراگیر است که به دنبال محقق ساختن اصلاحات گسترده در همه عرصه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و با به‌کارگیری همه ابزارهای تغییر مسالمت‌آمیز مردمی و پله‌به‌پله است و تلاش می‌کند مردم ، حاکمیت و حقوق خود را بازستانده و خواسته‌ها و انتخاب‌های آنان محترم شمرده شود. اخوان المسلمین دریچه اطمینانی برای ثبات و سازندگی و پیشرفت است و همواره در برابر هرج و مرج و ویرانی و فساد و تخلف از قانون ایستاده و انگیزه آن در همه آنچه گفته شد ، اسلام‌خواهی و وطن‌دوستی است. همه بدانند که مصر عزیزمان در دل‌ها و روی چشم‌هایمان جا دارد و جان‌ها و فرزندان خود را فدای آن می‌کنیم. ما از هشتاد سال پیش خود را نذر حمایت از آن و خدمت ‌رسانی به مردمش کرده‌ایم.

و امروز هم دکتر عاصم العریان، سخنگوی اخوان، که فکر می کنم در لندن است، به روایت نسیم آنلاین در مصاحبه با الجزیره گفته است (البته تصویر خبر نسیم برای العالم است که احتمالا آرشیوی است):

خواسته امروز ما فقط به برکناری و سقوط دیکتاتوری حسنی مبارک نیست بلکه برپایی یک حکومت دموکرات مدنی و دارای پارلمان مستقل و قضای مستقل مبنی بر اصول و آموزه های اسلامی است.

درحالی این بیانیه و مصاحبه را ذکر می کنیم، که نظرات سیدقطب، حسن البنا و باقی رهبران و سلف اخوان المسلمین درباره تشکیل دولت اسلامی مشخص و شهره است؛ ضمن اینکه این مصاحبه دکتر العریان درباره امام خمینی با العالم، با تیتر «عصام العریان: الامام الخمینی احد اکبر الدعاة الى وحدة الامة الاسلامیة» قابل توجه است (فارسی: امام خمینی یکی از بزرگترین حامیان تشکیل امت واحده اسلامی بود).

ششم: حمله به دفتر اخوان المسلمین و هک سایت اخوان آنلاین

در کنار این بیانیه ای در پایگاه اخوان آنلاین وجود دارد که از حمله به دفتر اخوان، دستگیری روزنامه نگاران و تیم فنی در روز پنجشنبه خبر می دهد؛ آنچنان که بیانیه می نویسد، آدرس دات کام از اختیار آنها خارج شده و تیم فنی از طریق آدرس های دات نت و دات اورگ ادامه به کار خواهد داد؛ البته فکر می کنم تا پایان روز این مشکل حل شد، چون همه آدرس ها الآن یک محتوا را نمایش می دهند.
البته جستجوهای من درباره خالد حمزه، سردبیر اخوان وب هم به آنجا منجر شد که گویا وی پیش از این دستگیر شده است و برایش کمپینی اینترنتی هم به راه افتاده است؛ و البته در حالی که بسیاری از نیروهای اخوان در زندانند؛ آزادی یک شوالیه رسانه ای قابل تامل است.

هفتم: مجاهدین در مصر و اردن

در کنار همه این موضوعات، خصوصا با تواتر ذکر نام مجاهدین خلق، باید یاد آوری کنم که با زمزمه های اخراج مجاهدین از عراق یا تحویل آنها به ایران، اردن و مصر برای دادن پناهندگی به آنها اعلام آمادگی کردند که بسیاری از آنها به این کشورها مهاجرت کردند؛ که خصوصا با توجه به نقش آنها در بیست سال اخیر، احتمالا به مشاغلی چون چماق داری، مترجمی، روزنامه نگاری و ... مشغول شده اند.

و آخر:

آنچه که واضح است، اخوان در مورد خطبات امام خامنه ای، نه بیانیه ای صادر کرده است و نه اعلام موضع رسمی کرده است؛ که هم می توان آن را به دلیل مشغله انقلاب دانست که اخبار داخلی اهمیت بیشتر باید داشته باشد؛ هم از این نظر که اعلام موضع در این باره باید با احتیاط انجام شود خصوصا که می تواند مورد سواستفاده دولت مصر قرار گیرد و با کمک رسانه های بزرگی که قابلیت وارونه سازی دارند، همچون قضیه مورد بحث به صورت دلخواه نمایش داده شده و علیه اخوان استفاده گردد؛ تصریح اخوان به اسلامی بودن انقلاب جدید هم می تواند به ریزش یا اختلاف در جبهه ای منجر شود که اولین خواسته ش شکست حسنی مبارک است؛ این اصل قضیه است.
از سوی دیگر اگر اتفاقی چون حمله به دفتر اخوان و هک سایت ها را درباره پایگاه انگلیسی اخوان در نظر نگیریم؛ اولین نکته این است، که خبر فوق ترجمه اشتباهی از سخنان رهبری است؛ که یا توسط عناصری خاص به بعضی چون سردبیر جوان اخوان وب القا شده است؛ یا اینکه باید بگوییم، استخبارات مصر و مجاهدین کار خود را برای نفوذ و تاثیر بر جریانات انقلابی در این مورد خوب انجام داده اند.

مرتبط.
+ گفتگو با جوانان اخوانی درباره مطلب اخوان وب در تالار گفتمان جوانان اخوانی | با تشکر از سید احمد موسوی
+ دولت مصر رسما علیه خطبات رهبری موضع گرفت | الجزیره
+ نامه یک وبلاگ نویسی ایرانی به برادران مصری درباره مطلب اخوان وب | خرچنگ زاده
+ اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا | رمز عبور
+ یک نکته درباره مواضع اخوان | خیزران در گودر