شهر زنده است

روایت بوی نم پیاده‌روها

شهر زنده است

روایت بوی نم پیاده‌روها

روزنگار
  • ۲۴ آبان ۹۴ , ۰۵:۵۵
    از قصص نماز شاهد...

    فقیه معتقد بود اشکِ دنیا، صلاه را تباه می‌کند؛
    به گمانم فقیه هیچ‌وقت عاشق نبود؛
    و خدای محرم ندانست که راز مگو را جز با او چگونه توان گفت؟
    که افوضُ امری الی الله...


    حال ما بی ‌آن مه زیبا مپرس
    آنچه رفت از عشق او بر ما مپرس
    گوهر اشکم نگر از رشک عشق
    وز صفا و موج آن دریا مپرس


  • ۲۳ آبان ۹۴ , ۲۳:۴۵
    داستان هر روزه‌ای که رُخ نداده است

    دوشب پیش وحید سعیدی از غم رابطه‌اش با پسرش گفت که جز صبح‌ها نمی‌بیندش؛ اندوه واژگانش را ملموس در رگ‌هایم حس کردم؛ که من هم از همان دست پسرانی بودم که پدرم را صبح‌ها و روزهای تعطیل می‌دیدم. هراس این اقبال،‌ هوار شد روی سرم که من هم با این اوضاع فعلی، بهتر از این با خانواده‌ام نخواهم کرد. امشب که برنامه مقرر پایان کار دفتر درست اجرا نشد، ساعت ده و نیم که جلسه تموم شد، بدون دیدن پیغامش، تلفن زدم. خواب بود؛ پیام‌رسان را باز کردم، خواندم که یک ساعت قبل پیغام فرستاده بود که خسته است و بیشتر از این نمی‌تواند بیدار بماند. جز چند باری لحظه خوابیدن معصومانه‌ش را ندیدم؛ اما همان شنیدن صدای خسته خواب آلود کافی بود که تمام داستان وحید سعیدی جلوی چشمم رژه برود. او را دیدم و خانه‌مان را؛ که می‌رسم و صدای مهربانش خاموش است و من با باری از سختی تنهایی، روی کاناپه دراز می‌کشم...

  • ۷ آبان ۹۴ , ۱۸:۱۵
    مردی که می‌خواهد بارکش نباشد

    نقل است در ایام قدیم، زمانی که وسیله نقلیه هنوز درشکه و گاری بوده است، دانشجویان دانشگاه معماری بوزار برای حمل وسایل تحویل پروژه دروس‌شان آنها را بار گاری می‌کردند و می‌کشیدند. گاری را در فرانسه «شارت» می‌خوانند؛ و حالا بعد از سال‌ها این کلمه «شارِت» در ادبیات فضای معماری، از دانشگاه تا فضای کار، برای توصیف وضعیت فشردگی کارها استفاده می‌شود. در ایام تحصیل بیشتر روزهای نهایی ترم اسمش را می‌شنوید ولی در دفاتر معماری خصوصا وقتی مکرر پروژه جاری باشد، این کلمه شنیده می‌شود. و من در زندگیم تقریبا همیشه در این موقعیت هستم؛ عطش به تجربه‌های متعدد، احتمالا کمی حرص پول و شهرت و یادگیری، به اضافه انعطاف زیادی در تصمیم‌گیری‌ها و همچنین تک‌پری و تک‌روی موجب شده است که همیشه بار انبوهی از کارها روی گُرده‌ام باشد. همین الآن که این‌سطور را تحریر می‌کنم، برای شنبه و یک شنبه حجم زیادی کار برای دانشگاه دارم، از ضبط دومین برنامه‌‌مان رها شده‌ام و باید برای هفته بعد برای ضبط دیگری آماده شوم. فصلنامه‌ای که سردبیری‌اش می‌کنم (همشهری‌معماری) باید هفته بعد به چاپخانه برسد و در عین‌حال به زمان رونمایی پایگاه که درحال راه‌اندازی‌اش هستیم نزدیک می‌شویم. این‌ها شاید کارهای مهم باشد، چندین خُرده‌کار، از مطالب ننوشته و یکی دو پروژه برنامه‌نویسی خُرد را هم حساب نمی‌کنم. 

    نتیجه چیست؟ اینکه یا سر موعد به کارها نمی‌رسم یا اینکه آنطور که می‌خواهم انجامشان نمی‌دهم؛ در امور مربوط به کسب‌وکارهای پروژه‌ای هم مجبورم پروژه‌های کمتری بپذیرم. سال‌ها فعالیت مطبوعاتی، تخصصی و سیاسی هرچند متناسب با انرژی که از من گرفته است تبدیل به پول نشده است اما اعتباری جمع شده است که در رشته‌های مختلفی که کار کرده‌ام (و احتمالا بعد از چندسال رها کرده‌ام) هنوز محل رجوع باشم. حالا که کَمَکی پختگی به صورتم هم آمده و از آن کودکانگی بصری دور شده‌ام اعتماد جماعت هم بیشتر شده است؛ اما چه فایده‌ای که فرصت به بار نشاندن این اعتبار نیست.

    تجربه جمعی ایرانیان به اضافه ذکر خاطرات خانواده و تجربیات نزدیک‌تر آنها از کارهای گروهی و شراکتی، همیشه هراسی در امثال من نگه‌داشته است که از کار شراکتی و تقسیم ظرفیت‌ها پرهیز کنیم. مثلا من مدام ایده‌پردازی می‌کنم؛ ایده‌هایی که می‌توانند با کمی تلاش به پول برسند ولی به دلیل عدم اعتماد به افراد بسیاری از آنها را پیش خودم نگه می‌دارم و هیچ وقت به فعل نمی‌رسد. این وضعیت درباره پیشنهادات بالفعل کاری هم در جریان است. حالا بعد از مدت‌ها به سرم افتاده که از این مرکب بی‌اعتمادی پایین بیایم و در حالی که در یکی از کارهایم به ثبات رسیده‌ام، باقی موارد را با جماعتی شریک شوم.


  • ۱۵ مهر ۹۴ , ۱۷:۲۲
    افق

    امروز میان فیش‌هایی که نوشته‌ام یک جمله از شهید پیچک پیدا کردم که خلاصه و بُن چیزی است که به عنوان مشی سیاسی می‌شناسم؛ اینکه چرا مکرر برای خودم یادآوری می‌کنم که مسئله ما مصداق نیست بلکه فرایند و منش است.

    شهید غلام‌علی پیچک می‌گوید «مسئولیت ما مسئولیت تاریخ است؛ بگذارید بگویند حکومت دیگری بعد از حکومت علیع بود به اسم حکومت خمینی که با هیچ ناحقی نساخت تا سرنگون شد. ما از سرنگون شدن نمی‌ترسیم؛ از انحراف می‌ترسیم!»

  • ۳ مهر ۹۴ , ۲۲:۵۱
    شب‌خوانی

    مشنو که از تو هست گزیرم چرا که نیست
    یا نیست از تو محنت و رنجم چرا که هست


    از خواجوی کرمانی، که عجیب همدل ماست.

  • ۲۸ شهریور ۹۴ , ۰۲:۵۲
    روی مبل خانه خودمان

    حوالی ساعت یازده صبح جمعه هواپیمای امارات ایرلاینز روی زمین نشست تا کمی بعد از اذان ظهر از سفری ۱۷روزه، پرفشار و آموزنده به خانه رسیده باشم. از فردا به سرعت مشغول تکمیل متون سفرنامه خواهم شد؛ هرچند که هنوز بین انتشار آنلاین این متن‌های تکمیل‌شده و نگه‌داشتنش برای کتاب سفرنامه در تردیدم. 

    بعد از استراحت از سفر چندساعتی است که هنوز ذهنم درگیر آن است. انقطاع ۱۷روزه از وطن، پیاده‌روی‌های بیش از ده‌ساعته، به عین رساندن مثل مترکردن خیابان‌ها و شرایط خاص اجتماعی سفر فرصتی برای خودشناسی و آموختن بود. ۱۷ روز فرصت داشتم تا منقطع از خانواده به تغییراتی که می‌خواهم در زندگیم بدهم فکر کنم. آدم کم سفری نیستم؛ اما دوستان همسفرم کسانی هست که در طی سال‌ها دست‌چین شده‌اند و روابطمان دیگر تعریف شده و به ثبات رسیده‌است. در این سفر اما همه همسفران جز یک نفر افرادی تازه بودند که از قضا همه آنها جز دو نفر در موقعیت کاملا مخالف ایدئولوژیک من قرار داشتند؛ هرچند دوستان مخالف ایده خود زیاد دارم اما همیشه از زیست مداوم با آنها پرهیز داشته‌ام. این موقعیت فرصتی بود که هم درباره رابطه خودم با این بخش از جامعه بیاندیشم و هم در رفتارهای شخصی‌م، اعم از رابطه‌م با افراد تا مدیریت امور شخصی محک بخورم و ضعف‌های خودم را بهتر بشناسم.

    حالا که سه ساعتی از بامداد روز شنبه گذشته است، مشغول مرور کارهایی هستم که از فردا برای یک زندگی جدید باید انجام دهم. دوست دارم مفصل از این تجربه‌ها به صورت موضوعی و از این فرایند تغییرات به صورت جزئی بنویسم.

  • ۲۶ شهریور ۹۴ , ۰۰:۳۸
    چیزهایی هست که می‌دانی

    امروز رُم را هیچ ندیدم،

    در برابرم، همه تو بودی،

    تو که ...

    تو که ...

    تو ...


    پ‌ن.
    بعد از ۱۲ ساعت پیاده‌روی در غربت.
  • ۲۰ شهریور ۹۴ , ۰۸:۱۵
    شعف
    پارک جنگلی میلان،
    باد خنک سحر،
    اذان‌گویی حیوانات،
    نماز صبح جماعت،
    روی فرش سبز چمن‌ها،
    دیار غریب هم می‌تواند صمیمی باشد
  • ۲۰ شهریور ۹۴ , ۰۰:۴۷
    شکلات تلخ

    شب،

    اشک،

    مردی که در غمی تاریک غرق می‌شود.

طبقه بندی موضوعی
کلمات کلیدی

وبلاگ نویسی

روزمرگی

کار

حزب الله

انتخابات

میرحسین موسوی

قالیباف

زندگی

قالی باف

احمدی نژاد

سفر

مشایی

انصار حزب الله

روزنامه نگاری

پدربزرگ

معماری

کسالت زندگی

هیجان

آرامش

رجانیوز

همشهری

وبلاگستان

جنبش سبز

مصر

اخوان المسلمین

اسرائیل

امام خمینی

شهید

الله کرم

اصولگرایان

بایگانی
آخرین مطالب
پیوندهای روزانه
پیوندها

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «پیروزی» ثبت شده است

پیروزی نزدیک است(بود)، آدابش را رعایت کنیم

پیش‌نوشت.
این یادداشت را برای شماره آخر سرمقاله «سرونامه» نشریه ستاد دانشجویی قالیباف نوشته بودم، وقتی هنوز امیدوار بودیم دکتر در مرحله اول، بالاترین رای را بیاورد و در دور دوم پیروز انتخابات شویم. نشریه چاپ شد، ولی به همایش میدان فلسطین نرسید. قرار بود دور دوم پخشش کنیم.


نوشت.
اول: در حالی به انتخابات نزدیک می‌شویم که صعود دکتر قالیباف در مرحله اول و با رتبه اول قطعی است و آرای ایشان روندی افزایشی دارد. کمی جدیت بیشتر و پیگیری می‌تواند کار را در مرحله اول تمام کند. هنوز حدود ۲۰درصد مردم درباره کاندیدای انتخابی‌شان تصمیم نگرفته‌اند. پس معطل نکنید با اطرافیان و آشنایان خود تماس بگیرید، آنان که هنوز تصمیم نگرفته‌اند یا کاندیدایی غیر از قالیباف را می‌پسندند قانع کنید.
دو: در هر صورت، حتی با رفتن به مرحله دوم با توجه به سبد رای اصولگرایان برنده احتمالی انتخابات دکتر قالیباف خواهد بود. اما چیزی که می‌خواهم از آن بگویم نه پیروزی قالیباف که دلائل ما برای پیروزی اوست. یکی از دلائل اصلی که به او رای می‌دهیم پر کردن شکاف عمیقی است که در جامعه و میان ما جوانان خصوصا پس از وقایع سال ۸۸ شکل گرفته است. محمدباقر قالیباف تا اینجا در تمامی اقشار و گروه‌ها محبوبیت نسبی داشته است. اما هر چقدر به انتخابات نزدیک می‌شویم به دلیل اول بودن او نظرسنجی‌ها گروه‌ها سعی می‌کنند تا با شکل دادن دو قطبی با او برای خود وجاهت و اعتبار کسب کنند. هراس اینکه این دو قطبی در حدی تشدید شود که امکان ایفای نقش میانجی را از او بگیرد.
با این اوصاف یادمان باشد، این روزها برای حمایت از او لازم نیست با طرفداران کاندیدای رقیب درگیر شویم، دیانت و انسانیت آنها را زیر سوال ببریم، رفاقت‌هایمان را خراب کنیم. جوری بازی کنیم که فردای انتخابات بتوانیم در چشم رفقایمان نگاه کنیم. ما برای تعمیق این دوستی‌ها به قالیباف رای می‌دهیم نه تشدید آنها. ما برای فردای با قالیباف به کمک همه برای موج «کار» نیاز داریم.
یادمان باشد، فردای پیروزی طرفداران رقبایمان را تحقیر نکنیم. رای آوردن قالیباف در یک انتخابات پر شور است که معتبر می‌شود و توان او برای دفاع از کشور تضمین می‌کند. پس حتی رقبای ما نیز در پیروزی‌مان شریکند. مواظب باشیم، از الآن دوستانمان را آرام نگاه داریم و بدانیم انتخابات معیار سنجش قدرت و مقبولیت نظرات است. توان جریان‌ها و ایدئولوژی‌ها از قدرت خیابانی یا زور دست‌هایشان بر نمی‌آید. خود و دوستانمان را آماده کنیم که به نتیجه انتخابات احترام بگذاریم، حتی اگر بر فرض ضعیف ما پیروز آن نبودیم.
آداب بزرگمنشانه پیروزی را فراموش نکنیم.

  • محمدمسیح یاراحمدی
ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم